پاورپوینت کامل و جامع با عنوان زمین شناسی ایران در دوران سنوزوئیک در 72 اسلاید - دانلود فایل

دانلود فایل پاورپوینت کامل و جامع با عنوان زمین شناسی ایران در دوران سنوزوئیک در 72 اسلاید

دانلود فایل پاورپوینت کامل و جامع با عنوان زمین شناسی ایران در دوران سنوزوئیک در 72 اسلاید

زمین شناسی ایران به مطالعه واحدهای زمین شناختی و ساختمانی، چینه شناسی، ماگماتیسم و سنگ های آذرین، سری های افیولیتی و سنگ های اولترامافیک و رویدادهای کوه زایی وخشکی زایی در ایران می پردازد.
جایگاه زمین شناسی ایراندر زمین شناسی ایران، این باور وجود دارد که سرزمین ایران در بخش میانی کوه زایی آلپ – هیمالیا است که از باختر اروپا آغاز و پس از گذر از ترکیه، ایران، افغانستان تا تبت و شاید تا نزدیکی هایبرمه و اندونزی ادامه دارد.
جایگاه زمین شناختی ویژه این کوه ها در فصل مشترک دو قاره اوراسیا و گندوانا سبب شده تا درباره چگونگی پیدایش این نوار چین خورده دو نظریه بزرگ ناودیس تتیس و زمین ساخت ورقی مورد بحث باشد.

نظریه بزرگ ناودیس تتیس: بر اساس این نظریه، در جایگاه کنونی کوه های آلپ – هیمالیا، بزرگ ناودیسی وجود داشته است که از اشتقاق ابرقاره پانگه آ شکل گرفته و زادگاه نوار چین خورده آلپ – هیمالیا است. دربارهٔ بخش ایرانی این بزرگ ناودیس فرض بر آن است که البرز، به دلیل داشتن سنگ های آتشفشانی فراوان، نوعی ایوژئوسینکلینال و زاگرس به دلیل نداشتن سنگ های آتشفشانی نوعی میوژئوسینکلینال است که به وسیله توده مقاوم ایران مرکزی از یکدیگر جدا بوده اند. با آغاز پژوهش های زمین شناختی گسترده، این یقین به دست آمد که نظریه بزرگ ناودیس تتیس با ویژگی های زمین شناختی ایران همخوانی و هم آهنگی ندارد.
نظریه زمین ساخت ورقی: وجود بعضی پوسته های اقیانوسی سبب شده است تا گروهی از زمین شناسان، جایگاه زمین شناسی ایران را در چارچوب زمین ساخت ورقی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. به باور این زمین شناسان، در محل کنونی راندگی اصلی زاگرس اقیانوسی گسترده ای به نام اقیانوس تتیس وجود داشته که دو قاره آفریقا – عربستان (گندوانا) و اروپا – آسیا (اوراسیا) را از یکدیگر جدا می کرده است. بر پایه این دیدگاه، کوه های البرز و ایران مرکزی، بخشی از قاره اوراسیا و زاگرس لبه شمالی سپر آفریقا – عربستان هستند. سه دلیل عمده این دیدگاه عبارت است از:
تفاوت رخساره های سنگی و زمین ساختی رسوبات دوران دوم و سوم زاگرس با سایر نواحی ایران.
وجود سنگ های افیولیتی در امتداد راندگی اصلی زاگرس.
وجود نوار آتشفشانی ارومیه – بزمان

یافته های نوین زمین ساختی ایران نشان می دهند که نظریه زمین ساخت ورقی بیانگر جایگاه واقعی زمین ساختی ایران نیست و الگوی توصیف شده به ویژه تعلق ایران مرکزی و البرز به قاره اوراسیا با پاره ای از واقعیت های ملموس در ناهماهنگی است.
ایران در دوره های زمین شناسیدر نخستین دوره از دوره های زمین شناسی یعنی چند میلیون سال پیش همه خاک ایران زیر آب جای گرفته بود. کم کم بخش هایی از شمال و جنوب ایران از خاک بیرون آمد. در دوره دوم زمین شناسی بخش شرقی ایران بیش از پیش زیر آب فرومی رود. در دورهٔ سوم جنوب ایران از زیر آب بیرون آمد. در آغاز دوران چهارم یخچالهای طبیعی بلندیهای البرز را دربر گرفت. در نتیجه حرکت این یخچالها و توده های بزرگ آبرفتها و رسوبات بسیاری پدید آمد.
پرکامبرینمختصری از شرایط جغرافیای ایران دوران پرکامبرین (دوران پیش از دوران های شناخته شده زمین شناسی) قبل از ۶۰۰ میلیون سال پیش: در ایران، سنگهای متعلق به پره کامبرین در نواحی شمال، مشرق و مرکز ایران یافت می شوند که قسمت زیرین این رسوبات از دسته سنگهای دگرگون شده است و سن این رسوبات بیشتر از ۶۰۰ میلیون سال است.
پالئوزوئیکدوران پالئوزوئیک (کهن زیست) یا دوران اول، از حدود ۶۰۰ تا ۲۳۰ میلیون سال پیش: در دوره کامبرین به تدریج دریاهائی، مرکز و شمال ایران را پوشانید. در دوره سیلورین این دریاها محدود تر گشته و زمینهای تازه ای از آب بیرون آمدند. در دوره دوونین بار دیگر شمال و مرکز ایران را آب فرا گرفت. در ابتدای دوره کربونیفر دریاها عمیق تر شدند و در آنها رسوبات آهکی زیادی بر جای ماند. در دوره پرمین مجدداً پیشروی دریاها آغاز شد و آب دریاها سراسر فلات ایران را پوشانید. نواحی جنوب و جنوب غربی ایران برای اولین بار در شرایط جدیدی قرار گرفت و قسمتی از دریای تتیس تقریبآ تا اواخر دوران سوم در این نواحی با آرامش نسبی باقی ماند.
مزوزوئیکدوران مزوزوئیک (میان زیست) یا دوران دوم، از حدود ۲۳۰ تا ۷۰ میلیون سال پیش: در دورهً تریاس، نیز آب، فلات ایران را دربر گرفته بود و رسوباتی شبیه به رسوبات اواخر دوران اول، شامل آهک و دولومیت به جای گذاشت. در مرکز و شمال ایران شرایط رسوبگذاری مانند دوران اول محفوظ ماند و در اواخر این دوره جنبشهای خشکیزائی، گاهی قسمت هائی از آن نواحی را بالا و پائین برد. در دورهً ژوراسیک، رسوبگذاری مانند دورهً تریاس در مرکز و شمال ایران ادامه یافت و امروزه همه جای آن کمابیش دارای لایه های زغال سنگی است. بعد از دورهً ژوراسیک دوباره بر عمق دریاها افزوده شد و از این زمان رسوبات آهکی بر جای مانده است. حرکات شدید در ایران مرکزی، چین خوردگیهائی را پدیدمی آورد و بیشتر زمینها در شرق و مرکز ایران از آب خارج می شود و در اثر فرسایش، قسمت زیادی از آن از بین می رود. دریاهای دورهً کرتاسه دوباره سطح ناهموار این خشکیها را پوشانید و در اواخر همین دوره بر اثر جنبشهای شدید، چین خوردگیهای تازه ای به وجود آمدند، اما در البرز آرامش نسبی برقرار ماند.
سنوزوئیکدوران سنوزوئیک (نوزیست)، که شامل دوران سوم و دوران چهارم به شرح زیر می باشد: دوران سوم (ترشیاری)، از حدود ۷۰ تا یک میلیون سال پیش: در آغاز این دوران، رسوبات دریائی تتیس در محل زاگرس بطور هم شیب روی رسوبات کرتاسه قرار دارند. رسوبات آهکی اواخر این دوره بنام آهکهای آسماری محتوی ذخائر نفتی جنوب ایران است. در این دوره در ایران مرکزی دریای کم عمقی وجود داشت که رسوبات آن ماسه سنگهای پایه این دوره را بوجود آورد و همچنین فعالیت آتشفشانی شدیدی در بیشتر این نواحی رخ داد. در اواخر دوران سوم در محل زاگرس رسوبگذاری شد و عمر حوضه های رسوبی یکپارچهً گذشته پایان یافت، هم زمان با پیدایش زاگرس، بر اثر حرکات خشکیزائی و کوهزائی قسمت زیادی از خشکیها برای همیشه از آب خارج شدند.
کواترنریدوران چهارم (کواترنری)، از حدود یک میلیون سال پیش تا عصر حاضر: یخچال های کواترناری در ایران گسترش نداشته اند، اما آثار سنگهای یخچالی در بعضی نقاط از جمله علم کوه دیده شده است. در این دوران بیشتر نواحی ایران از آب خارج شد. از دریاهای گذشته، حوضه های بسته و دریاچه هائی باقی مانده که قسمت زیادی از آنها بر اثر شدت تبخیر و کمی بارندگی خشک شده اند. فعالیت آتشفشانها در آغاز دوران چهارم بیش از اواخر دوران سوم شدت یافت و کوه های دماوند، سبلان، سهند و تفتان مهم ترین کوه های آتشفشانی این دوره هستند، که دماوند و تفتان در حال حاضر آخرین مراحل فعالیت خود را به صورت گوگردزدائی ادمه می دهند. عامل اصلی تغییر چهرهً زمین در دوران چهارم، فرسایش است. در ایران، آب مهم ترین عامل فرسایش کوه ها، و در بیابانها، باد عامل فرسایش بوده است.

فهرست مطالب:
مقدمه
تقسیم بندی دوران سنوزوئیک
پالئوژن
نئوژن
دوره كواترنري

مقاطع تيپ سنوزوئيك در البرز مركزي
میوسن
کواترنر
سازند تيپ سنوزوئيك در كپه داغ
سازندهاي تيپ سنوزوئيك در ايران مركزي
سازندهاي تيپ سنوزوئيك زاگرس
پالئوسن- اليگو ميوسن
اليگوميوسن در دامنه شمالي البرز
پلپوسن در دامنه جنوبي البرز
رسوبات
رخساره هاي فليش
حوضه رسوبي قم از جهت شمال و جنوب
حوضه رسوبي مركزي و شمال غرب ايران مركزي
سازند مكران با سن ميو - پليوسن
سازند لوت
میکروفسیلهای آهکهای آسماری
اثر فاز كوهزايي لاراميد
فرورانش صفحه عربي به زير صفحه ايران
فعاليتهاي آتشفشاني سنوزوئيك در ايران مركزي
فعاليت آتشفشان نيمه فعال و جوان دماوند
آتشفشانهاي سنوزوئيك در بلوك لوت
توده هاي نفوذي سنوزوئيك در البرز
توده هاي نفوذي سنوزوئيك در البرز غربي
توده هاي نفوذي سنوزوئيك در ايران مركزي و شرق ايران
رسوبات دوره كواترنري
تشخيص سازند كهريزك از سازند هزاردره
مهمترين رسوبات دلتايي
مهمترين محيطهاي مردابي
دریاچه خزر
دریاچه ارومیه
خلیج فارس
كانسارزايي در ايران
كانسارهاي مهم كروميت
و...

زمین شناسی

ایران

سنوزوئیک

کواترنر

ترشیری

نئوژن

پالئوژن

کانسار

دریاچه

سازند

رسوبات

کوهزایی

آتشفشان

فسیل

مقاله